Sunday, April 22, 2012

Στις εκλογές δεν ψηφίζουμε πρόσωπα


της Βάσως Κιντή
18/04/2012
protagon.gr 


Μία από τις θέσεις που κυκλοφορούν σχετικά με τις εκλογές, ειδικά από ανθρώπους του μεταρρυθμιστικού ρεύματος, είναι να ενισχυθούν οι υποψήφιοι σε όλα τα κόμματα που υποστηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις. Με τη θέση αυτή διαφωνώ.
Στις εκλογές δεν ψηφίζουμε πρόσωπα - μόνο δευτερευόντως. Ούτε ψηφίζουμε για να καθησυχάσουμε τη συνείδησή μας σταυρώνοντας μεμονωμένους υποψηφίους που θεωρούμε πως συμφωνούν με μας. Ψηφίζουμε πρωτίστως κόμματα διότι αυτά θα κληθούν να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας. Αυτή είναι η ευθύνη μας ως ψηφοφόρων. Η ψήφος στα πρόσωπα έχει σημασία μόνο εάν προηγείται η κρίση για το ποιο κόμμα μπορεί να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται. Η εμπειρία των προηγούμενων 2,5 χρόνων έδειξε ότι, με την εξαίρεση των δύο μεγάλων κομμάτων (τελικά), της ΔηΣυ και της Δράσης, τα υπόλοιπα κόμματα πολιτεύτηκαν είτε με ιδεολογία καθαρά αντιμεταρρυθμιστική είτε με γνώμονα το στενό μικροκομματικό τους συμφέρον. Υπέταξαν το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της στη μέριμνα για να βγουν βουλευτές και άφησαν τις κρίσιμες αποφάσεις στη Βουλή στα χέρια ανεύθυνων και ανερμάτιστων βουλευτών που άλλαζαν θέση και κόμματα ανάλογα με το τι κάθε στιγμή θεωρούσαν ότι τους συμφέρει. Αν δεν υπήρχαν τα κόμματα και οι βουλευτές τους που πήραν δύσκολες αποφάσεις, θα σερνόμασταν σήμερα στα ερείπια με πολιτικούς εκπροσώπους τον Δημαρά, τον Καμμένο, τη Μιλένα, τον Κουρουπλή, τον Αμοιρίδη, ή τη Σοφία Σακοράφα.

Δεν αμφιβάλλω ότι το συμφέρον τους κοίταξαν και τα κόμματα που υποστήριξαν τις μεταρρυθμίσεις. Αλλά το δικό τους συμφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση συμβαίνει να εναρμονίζεται με το συμφέρον της χώρας. Η σύμπτωση αυτή δεν είναι τυχαία. Στη Δράση π.χ., είναι ζήτημα ιδεολογικό, υποστηρίζει ως κόμμα τις μεταρρυθμίσεις ανεξάρτητα από τη συγκυρία και το Μνημόνιο. Τα δε μεγάλα κόμματα, ακόμη κι αν δεν εμφορούνται από ανιδιοτελές αίσθημα εθνικής ευθύνης, χρειάζεται να φροντίσουν για το μέλλον εκατομμυρίων ψηφοφόρων τους, για να διατηρήσουν, έστω κυνικά, την απήχησή τους και συνεπώς τις προοπτικές τους για διακυβέρνηση. Υπ’ αυτή την έννοια δεν θα μπορούσαν, και δεν μπορούν, να ενεργήσουν εντελώς ανεύθυνα, να αφήσουν τη χώρα να χρεοκοπήσει, να κόψουν τους δεσμούς τους με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους. Μα, θα πείτε, ως τώρα τι έκαναν; Δεν μας έφεραν αυτά τα κόμματα στο χείλος της χρεοκοπίας; Ναι, βεβαίως. Ωστόσο σήμερα και η δική τους διάσωση ως κομμάτων εξουσίας περνάει μέσα από τη διάσωση της χώρας που αποτελεί την ύψιστη προτεραιότητα. Επιπλέον είναι κοντά στα κέντρα αποφάσεων και δεν μπορούν εύκολα να ισχυριστούν ότι δεν ξέρουν πώς έχουν τα πράγματα και τι πρόκειται να συμβεί.

Στην προηγούμενη βουλή υπήρξαν μεταρρυθμιστές βουλευτές που δεν εκφράζονταν από τις επίσημες αντιμεταρρυθμιστικές θέσεις των κομμάτων τους. Μπορεί η παρουσία τους να ήταν εν γένει θετική όμως η επιρροή τους στα κρίσιμα ζητήματα ήταν μηδαμινή αν δεν έγερνε υπέρ των δυνάμεων της αδρανείας . Είτε σιωπούσαν, είτε απουσίαζαν είτε εν τέλει υποτάσσονταν στην κομματική γραμμή. Δεν μπόρεσαν να εκπροσωπήσουν τις κρίσιμες στιγμές τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι νέοι μεταρρυθμιστές βουλευτές σε κόμματα με (ρητά ή υπόρρητα) αντιμεταρρυθμιστική πολιτική μπορεί να έχουν άλλη συμπεριφορά; Εάν ακολουθήσουν στη θητεία τους μία απαρέγκλιτα συνεπή μεταρρυθμιστική γραμμή σε διάσταση με τις επίσημες θέσεις του κόμματός τους, θα έχουν χρησιμοποιήσει το σημερινό αντιμεταρρυθμιστικό κόμμα τους απλώς ως όχημα για να εκλεγούν. Κι αν βρίσκονται διαρκώς σε δίλημμα τι να πράξουν, τότε πάλι θα αφήσουν εμάς και τη χώρα έρμαια τυχαίων κάθε φορά πλειοψηφιών. Θα παρακολουθούμε το δράμα πόσες ψήφοι μαζεύτηκαν. Μπορεί τα κόμματά τους με την παρουσία των μεταρρυθμιστών να αλλάξουν; Δεν νομίζω. Η εμπειρία δείχνει ότι τα κόμματα λειτουργούν, κατά κανόνα, αντιδημοκρατικά. Παρακάμπτουν, παραπληροφορούν ή χειραγωγούν τα όργανα ώστε να επικρατήσουν με κάθε τρόπο οι επιλογές της ηγετικής ομάδας (ιδίως μάλιστα όταν αυτές είναι μειοψηφικές).

Επομένως η θέση μου είναι ότι δεν ψηφίζουμε εν γένει καλούς και σοβαρούς ανθρώπους. Ψηφίζουμε κόμματα. Όσοι ενδιαφερόμαστε για την ευρωπαϊκή προοπτική και τη μεταρρύθμιση της χώρας έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε κόμματα που με τις θέσεις, τη στάση και την πολιτική τους έχουν δείξει ότι τάσσονται, έστω εκ των πραγμάτων αλλά χωρίς υπεκφυγές, υπέρ των αναγκαίων μεγάλων αλλαγών αναλαμβάνοντας την ευθύνη και το πολιτικό κόστος που αυτή η στάση συνεπάγεται. Από τα κόμματα αυτά θα ξεχώριζα εκείνα που θεωρώ πιο αξιόπιστα σε επίπεδο θέσεων, προσώπων και προηγούμενης πολιτικής. Τα άλλα κόμματα, αυτά που αντιστρατεύονται ευθέως τις μεταρρυθμίσεις ή ψαρεύουν στα θολά νερά, θα πρέπει πρώτα, πριν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πρόσωπα, να μας πείσουν ως κόμματα ότι σκέφτονται σοβαρά και όχι μικροκομματικά τα προβλήματα της χώρας.

*Η Βάσω Κιντή είναι Αν. καθηγήτρια φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

I dont live here any more - Nees Morfes art gallery - Opening 26FEB2008

I dont live here any more - Nees Morfes art gallery - Opening 26FEB2008


i don't live here anymore - 23FEB2008

i don't live here anymore - 23FEB2008
many thanks to: Giannis Skaltsas, Giannis Messinis, Giannis Pilouris, Leonidas Karabinis, Thanos Klonaris, Dimitris Baboulis, Fanis Vlastaras and Maria Glyka for the help.